برترین ها: هر سال در آستانه فرا رسیدن فصل پاییز مردم بعضی کشورها جشنواره ای به نام جشنواره رنگ برگزار می کنند. در طول این جشنواره افراد صورت یکدیگر را رنگ می کنند و اوقات خوشی را می گذرانند. این عکس ها را عکاس آمریکایی توماس هاوک از جشنواره ای در اوتا تهیه کرده است.

اکه کسی رو دیدی...                                                                                                                                                      

       اگه کسی رو دیدی که وقتی داری رد میشی برمیگرده و نگاهت میکنه بدون براش مهمی...

       اگه کسی رو دیدی که وقتی داری می افتی برمی گرده و با عجله میاد طرفت بدون براش عزیزی...

      اگه کسی رو دیدی که وقتی داری میخندی بر میگرده و نگاهت میکنه بدون براش قشنگی...

       اگه کسی رو دیدی که وقتی داری گریه میکنی میاد و باهات اشک میریزه بدون دوستت داره...

       و اگه کسی رو دیدی که وقتی داری با یه نفر دیگه حرف می زنی ترکت میکنه بدون عاشقته...

                                                                                                                       آیا تا حالا هیچ کدوم رو دیدید؟

قول میدهم لام تا کام حرفی نزنم.فقط بگذار از"دال" تا "میم" بگویم.بگذار تا بگویم" دوستت دارم".دیگر لام تا کام حرفی نمی زنم.                                                                         

دلم گرفته.از هرچی قسمته.

خداهم ناراحت شدهکه بندهاش اسم کارهاشونو میزارن قسمت!

آخه عقل و اختیار آدما واسه چی گذاشته شده؟

هرکسی هرکاری رو دلش خواست میکنه اسمشو میزاره قسمت!

جالب اینه که وقتی اینکارو میکنن میگن ما به خدا نزدیکم میشیم

قربونت برم خدایا ما آدما تورو واسه حاجت میخوایم و اسمتو واسه جلو بردن کارها!

خدایا کنترل دست خودته/یا بزن خیلی جلوووووووووووووووو/یا خیلییییی عقب/من اینجا دلتنگم

 خدایا ! تو در آن بالا بر قله بلند الوهیتت ، تنها چه می کنی ؟
ابدیت را بی نیازمندی ، بی چشم به راهی ، بی امید چگونه به پایان خواهی برد؟
ای که همه هستی از تو است ، تو خود برای که هستی؟
چگونه هستی و نمی پرستی؟
چگونه نمی دانی عبودیت از معبود بودن بهتر است؟
نمی دانی که ما از تو خوشبخت تریم؟
ای خدای بزرگ ! تو که بر هر کاری توانائی !
چرا کسی را برای آنکه بدو عشق ورزی ،
بپرستی ،
بر دامنش به نیاز چنگ زنی ،
غرورت را بر قامتش بشکنی ،
برایش باشی ، نمی آفرینی؟
چرا چنین نمی کنی ؟
مگر غرورها را برای آن نمی پروریم تا بر سر راه مسافری که چشم به راه آمدنش هستیم قربانی کنیم ؟
خدایا تو از چشم به راه کسی بودن نیز محرومی ؟!

از طرف :سحر عسگریان 

از تمامی دوستان عزیز و دلبند خودم دعوت به همکاری میکنم.

جملات و پیامک های زیبای خودتونو در قالب نظر برای وبلاگ بفرستید تا با اسم و درج آدرس وبلاگ خودتون توی صفحه ی اصلی وبلاگ قرار بدم.

ممنون میشم از همکاری گرمتون.

تماشا: المپیک که تمام شد، محمد عباسی، وزیر ورزش از ضرورت توجه به رشته های مدال آور حرف زد. از ضرورت سرمایه گذاری بیشتر در ورزش هایی که پیش از این نادیده گرفته شده اند. حرف ها و وعده هایی تکراری. پیش از او هم مدیران ورزش همین ها را گفته بودند.

آنها هم آن روزها به مانند امروز عباسی، سوار موج توجه به المپیک شده بودند. تب و تاب المپیک که خوابید، آنها همه چیز را فراموش کردند اما عجیب است این بار تب المپیک هنوز نخوابیده و مدیران ورزش برخی ورزشکاران افتخارآفرین المپیک را فراموش کرده اند. باورکردنی نیست.

در مراسم تقدیر از المپیکی ها نه نامی از نوشاد عالمیان بود و نه نامی از احسان روزبهانی. اولی توانسته بود در پینگ پنگ دو پیروزی به دست بیاورد در حالی که پیش از او هیچ پینگ پنگ باز ایرانی در المپیک حتی یک بار هم پیروز نشده بود. دومی هم در بوکس دلاورانه تا یک چهارم نهایی پیش رفت.

مدیران ورزش ایران ترجیح دادند به جای این دو قهرمان، از سعید عبدولی و علی مظاهری تقدیر کنند. ورزشکارانی که ادعا شد حقشان پایمال شده. آنها تصمیمشان را از قبل گرفته بودند و این وسط هیچ صدای دیگری هم شنیده نشد حتی صدای آن داور بین المللی کشتی ایران که در لندن بود و فاش کرد که 57 داور حاضر در المپیک فیلم کشتی عبدولی با حریف فرانسوی را دوباره دیده اند و حتی یک نفر به عبدولی امتیاز نداده است.

بگذارید دوباره بپرسیم: آیا نوشاد عالمیان و احسان روزبهانی به اندازه عبدولی، مظاهری و آن جودوکاری که به المپیک نرفت، شایسته تقدیر نبودند؟

سلام به همه دوستان.بعد از خوندن وبلاگ نظرای قشنگتونو در رابطه با بهتر شدن مطالب وبلاگ یا کمبود اون مطالب با من در میان بگذارید.من منتظر نظراتون هستم.